چرا دانشگاه های دنیا به E-learning روی آورده‌اند؟
ساده ترین جواب این است: به هزار و یک دلیل!
به دلیل ساده زیر اکتفا می‌کنم.
عدالت در امر آموزش از آرزو های همیشگی بشر و تبلیغات دولت ها بوده اما فقط آموزش مجازی بوده که توانسته این امید را محقق کند.
بسیاری از مناطق دنیا از امر آموزش محروم اند. حتی ممکن است محروم نباشند اما مگر چند نفر می‌توانند به بهترین دانشگاه های دنیا وارد شوند و چند نفر آنها می‌توانند فارغ التحصیل شوند؟
چقدر امر آموزش موجب مهاجرت انسان ها شده و اسکان ،جا به جایی و هزینه های مختلفی را تحمیل کرده است.
در خود کلاس ها هم همه به یک میزان نمی‌توانند از تحصیلات برخوردار شوند. استاد ناچار است متوسط دانشجو ها را در این امر در نظر بگیرد. در نتییجه حق قوی و ضعیف در کلاس ضایع میشود.مگر یک استاد چند بار میتواند درسی را برای دانشجویی تکرار کند.
تمام اینها فقط با آموزش مجازی امکان پذیر است که دیگر تعداد محدود صندلی ها و یا دور بودن دانشگاه و هزینه بر بودن آنها اهمیتی ندارد.کامپیوتر ها از تکرار درس خسته نمی‌شوند!
E-learning به اساتید هم کمک شایانی کرده است.دوره ای که 100 هزار دانشجو داشته باشد رویای یک استاد است چرا که مجبور است 40 سال برای این تعداد در کلاس های حضوری وقت بگذارد و این امر به سادگی محقق شده است.
تصحیح اوراق امتحانی هم برای این تعداد امر پیچیده‌ای به نظر می‌رسد که با کمک تکنولوژِی و فعالیت پویای دانشجویان به سادگی محقق شده است.پلتفرم های آموزشی فضای تعاملی را برای دانشجویان به وجود آورده‌اند که با تبادل نظر و یاد دادن به یادگیری می‌پردازند.
صنعت آموزش دچار انقلابی شده است که ما به واسطه معاصریت به خوبی آنرا درک نمی‌کنیم اما سنت های صد ساله در حال تغییر یافتن است و ما هم در این جریان تاثیر گذار خواهیم بود.