چرا دانشگاه های دنیا به E-learning روی آورده‌اند؟
چرا دانشگاه‌ها به E-Learning یا همان آموزش مجازی روی آورده‌اند؟
ساده‌ترین جواب این است: به هزارویک دلیل!
از میان آن‌ها به دلیل سادۀ زیر اکتفا می‌کنیم:
عدالت در امر آموزش، از آرزوهای همیشگی بشر و تبلیغات دولت‌ها بوده اما فقط آموزش مجازی بوده که توانسته این امید را محقق کند.
بسیاری از مناطق دنیا از امر آموزش محروم اند. حتی ممکن است محروم نباشند، اما مگر چند نفر می‌توانند به بهترین دانشگاه‌های دنیا وارد شوند و چند نفر آن‌ها می‌توانند فارغ‌التحصیل شوند؟
وقتی دقت می‌کنیم می‌بینیم چقدر امر آموزش موجب مهاجرت انسان‌ها شده و اسکان، جابه‌جایی و هزینه‌های مختلفی را تحمیل کرده است.
در خود کلاس‌ها هم همه به یک میزان نمی‌توانند از تحصیلات برخوردار شوند و استاد ناچار است متوسط دانشجوها را در این امر در نظر بگیرد. در نتییجه حق قوی و ضعیف در کلاس ضایع می‌شود. مگر یک استاد چند بار می‌تواند درسی را برای دانشجویی تکرار کند؟
گذر از تمام این‌ها مشکلات، ظاهراً با آموزش مجازی امکان‌پذیر است. دیگر تعداد محدود صندلی‌ها و یا دوربودن دانشگاه و هزینه‌بَر بودن آن‌ها اهمیتی ندارد. کامپیوترها از تکرار درس خسته نمی‌شوند!
E-Learning به اساتید هم کمک شایانی کرده است. دوره‌ای که ۱۰۰ هزار دانشجو داشته باشد رویای یک استاد است چرا که مجبور است ۴۰ سال برای این تعداد در کلاس‌های حضوری وقت بگذارد و این امر به سادگی توسط آموزش مجازی محقق شده است.
تصحیح اوراق امتحانی هم برای این تعداد امر پیچیده‌ای به نظر می‌رسد که با کمک تکنولوژی و فعالیت پویای دانشجویان در آموزش مجازی به‌سادگی محقق شده است.
پلتفرم‌های آموزشی، فضای تعاملی را برای دانشجویان به وجود آورده‌اند که با تبادل نظر و یاددادن به یادگیری می‌پردازند.
صنعت آموزش دچار انقلابی شده است که ما به‌واسطۀ معاصریت، به‌خوبی آن را درک نمی‌کنیم. اما سنت‌های صدساله در حال تغییریافتن است و آموزش مجازی هم در این جریان، تأثیرگذار خواهد بود.